Ime Јusufa Smajlovića upisano je među srebreničke žrtve na memorijalnom zidu u Potočarima, a on se nakon uspostavljanja dvoetničke vlasti u Srebrenici vratio i radio kao vozač načelnika opštine. Kao vozač u opštini prije nekoliko godina penzionisan je i živi nedaleko od najvećeg muslimanskog vojničkog groblja u Evropi, koje se nalazi u njegovom selu, piše Srna.
Predsjednik Organizacije porodica zarobljenih i poginulih boraca i nestalih civila iz Srebrenice Branimir Kojić istakao je da među zadatih i upisanih 8.372 poginulih srebreničkih Bošnjaka u julu 1995. godine na memorijalnom zidu u Potočarima ima ljudi koji su još živi, među kojima je i Јusuf Smajlović.
Kojić je izjavio Srni i da svi relevantni istorijski podaci i dokazi govore da u julu 1995. godine oko Srebrenice nije stradalo osam hiljada Bošnjaka, koliko je navedeno na memorijalnom kamenu u Potočarima, koji je prvi postavljen, pa se godinama na različite načine pokušava doći do tog broja žrtava.
Uprkos svim nastojanjima i malverzacijama, Kojić je istakao da ni za 20 godina bošnjačka strana nije uspjela obezbijediti zadati broj žrtava.
Do sada je, prema bošnjačkim izvorima, u Potočarima ukopana 6.751 žrtva, među kojima je svega nekoliko civila stradalih u borbenim dejstvima ili su bili u vojnoj koloni koja se probijala kroz položaje Vojske Republike Srpske prema Tuzli.
Kojić je istakao da posjeduje spisak iz 2003. godine sa imenima 79 živih Bošnjaka upisanih među žrtve iz jula 1995. godine.
– Sa tog spiska još ima živih kao što je Јusuf, koji se i sam smijao toj činjenici. Neki su dolazili iz Amerike i zapadnoevropskih zemalja i sprdali se na taj račun po srebreničkim kafanama i to je poznato skoro svima u ovom mjestu – naveo je Kojić.
Prema riječima Kojića, najavljeno donošenje rezolucije o Srebrenici u Generalnoj skupštini UN samo je nastavak ili aneks šireg projekta satanizacije srpskog naroda, što je dio zapadne strategije za ukidanje Republike Srpske, otimanje Kosova i Metohije i slabljenje Srbije.
Time, rekao je on, žele pokazati svoju nadmoć i dominaciju u svijetu zanemarujući činjenice i istorijsku istinu odnosno opravdavajući time NATO bombardovanje Republike Srpske i Srbije.
DUPLI NIŠANI
Kojić je ukazao na opštepoznatu činjenicu da među ukopanima u bošnjačkom vojničkom groblju u Potočarima nisu samo stradali iz jula 1995. godine, zbog čega se forsira izglasavanje sporne rezolucije, već su tu i posmrtni ostaci muslimanskih boraca poginulih tokom cijelog rata u Srebrenici čiji su skeleti iskopavani, voženi u Tuzlu i ukopovani kao žrtve iz 1995. godine.
“To potvrđuju dupli nišani, jer su u seoskim grobljima ostali nišani mnogih poginulih tokom rata čiji su posmrtni ostaci preneseni u Potočare i tu su im podignuti drugi nišani. Takođe, u vojničko groblje ukopani su mnogi roditelji bošnjačkih vojnika koji su umrli nakon rata, a ispoljili su želju da budu ukopani pored svoje djece. Vode se kao ratne žrtve i taj broj nije zanemariv”, pojasnio je Kojić.
On je naveo da nišani na muslimanskom groblju u Potočarima predstavljaju lažni dojam o broju žrtava za neupućene strance koji tu dolaze, jer oni ne znaju da se pored groba svakog ukopanog postavljaju po dva nišana, tako da je duplo više nišana od humki.
Da se među bošnjačke žrtve iz 1995. godine ukopavaju umrli srodnici muslimanskih vojnika, Srni je ranije potvrdio i bivši direktor Memorijalnog centra Mersed Smajlović.
Kojić je napomenuo da su u Potočare preneseni i posmrtni ostaci Sulje Suljagića, oca aktuelnog direktora ovog centra Emira Suljagića, a on je poginuo 24. decembra 1992. godine u Voljavici kod Bratunca, gdje je bio ukopan, ali je u julu 2005. godine u Potočarima ukopan kao navodna srebrenička žrtva iz 1995.
Takvih slučajeva ima više stotina, što pokazuju i imena poginulih tokom rata na spomen-pločama u muslimanskim selima oko Bratunca i Srebrenice, a ista ta imena se nalaze uklesana i na memorijalni kamen u Potočarima, gdje su preneseni njihovi ostaci i podignuti drugi nišani.
Kada se sve ovo sabere dolazi se do saznanja da je stvarni broj bošnjačkih žrtava iz jula 1995. godine mnogo ili dvostruko manji od zadatog broja upisanog na potočarski memorijalni kamen.
STRANCI ODAЈU POČAST ZLOČINCIMA
Kojić je rekao da su među onima koji su ukopani u Potočarima mnogi koji su počinili masovne zločine nad srpskim civilnim stanovništvom u selima oko Srebrenice, Bratunca i Milića.
Prema Kojićevim riječima, njima visoki i drugi međunarodni predstavnici u BiH, ambasadori i diplomate redovno dolaze da odaju poštu, a nikada se nisu udostojili da odaju počast nevino stradalim srpskim civilima u Podravanju, Ratkovićima, Bjelovcu, Kravici i drugim srpskim selima koja su popalili, a stanovništvo pobili upravo oni koji počivaju u Potočarima.
– Prije dvije godine spriječili smo pokušaj bošnjačke strane da se svi neidentifikovani posmrtni ostaci iz kosturnica u BiH ukupaju u Potočarima kao srebreničke žrtve, iako nije poznato da li među njima uopšte ima srebreničkih ili su to srpske ili hrvatske žrtve – naglasio je Kojić.
On je napomenuo da se godinama čeka na identifikaciju srpskih žrtava i da se potražuje još 1.600 nestalih Srba, od kojih 49 iz Srebrenice.
Kojić je naveo da je neshvatljivo da se svake godine kada počnu pripreme za komemoraciju 11. jula u Potočarima, pronađu i odmah identifikuju posmrtni ostaci navodnih bošnjačkih žrtava iz Srebrenice, a da je samo jednom za četiri godine organizovano iskopavanje i traženje srpskih žrtava u ovoj opštini, i to neuspješno.
SREBRENICA ЈE PROЈEKAT ZAPADA
Kojić je ocijenio da sve to pokazuje da je Srebrenica projekat koji Zapad planski realizuje određenom dinamikom radi daljeg okrivljavanja i satanizacije Srba, te opravdavanja pristrasnosti i agresije NATO-a na Republiku Srpsku i Srbiju.
On je istakao da srpska strana iznosi argumente i činjenice, a Zapad pristrasne političke ocjene o ratnim zbivanjima u BiH, a o pristrasnosti Zapada i ratnoj demilitarizaciji Srebrenice nakon njenog proglašavanja zaštićenom zonom UN pisao je i govorio bošnjački funkcioner iz ovog mjesta Ibran Mustafić.
– Umjesto demilitarizacije, Unprofor je dostavljao oružje srebreničkim Bošnjacima, što se vidi na fotografijama i snimcima iz 1995. godine. Da bi se spriječilo istraživanje, dokazivanje i iznošenje istine o karakteru rata u BiH i ulozi međunarodne zajednice, odnosno Zapada i NATO-a u ratu u BiH, nametnut je zakon o zabrani negiranja genocida – ukazao je Kojić.
On je naveo da istina svakodnevno izlazi na površinu i u javnost, uprkos nastojanju Bošnjaka i Zapada da to spriječe.
Kojić je upitao “demokratski” Zapad zašto se sprečava dokazivanje činjenica ako su sigurni da je počinjen genocid?
On je rekao da bošnjačka strana komercijalizuje žrtve, obmanjuje javnost time što ih nakon ekshumacije i identifikacije u Tuzli, odvozi u Visoko, zatim u Sarajevo, pa u Srebrenicu praveći promocije od kojih mnogi dobro zarađuju na račun međunarodne zajednice, koja to dobrim dijelom finansira.
Na kraju, naveo je Kojić, predstavnici međunarodnih organizacija, zapadne diplomate i visoki predstavnici potpuno ignorišu i nipodaštavaju srpske žrtve, a mnogi su godinama obmanjivali javnost da nemaju problem da posjete srpska stratišta ukoliko budu pozvani, a kada je to na više načina učinjeno, nikada se nisu pojavili.
To dovoljno govori o odnosu, iskrenosti, objektivnosti i namjerama hegemonističkog Zapada.
(RTRS)
